Bir kabus olmalıydı...

Herkes için zor zamanlardan geçiyoruz. Bir korku filminin içindeyiz sanki. Ben ise bu filmin en korkunç, en acımasız, en kötü sahnesini yaşıyorum.

Dostum, yoldaşım, abim Güven Avşar’ın, salgın hastalığa yakalanması ile başlayan kötü günler, kız kardeşimi kaybettikten sonra yaşadığım en kötü günler oldu. Güven Avşar hayatta kalmak için yoğun bir çaba harcıyor, biz ise yanına bile gidemiyorduk. Uykusuz geceler, telefondan gelecek kötü bir haber kabusumuz oldu. Çok şükür ki tedavisi sürüyor. Biz onun mücadeleci ruhu ve inatçılığı ile bu hastalığı atlatacağını biliyoruz.

Maalesef can dostum, sırdaşım Mustafa Şimşir için bunları söyleyemiyorum. Bu kötü günlerin en kötüsünü, henüz yaşamadığımı bilmiyordum.

Sabah 5.30’da Dilek aradı. Mustafa’yı kaybettik dedi. Bir kabus olmalıydı. ‘Uyanmalıydım’ Elimi, yüzümü yıkadım. Mustafa’yı aradım. Açmadı. ‘Bu saate uyuyordur’ dedim. Yakın dostumuz Taner’i aradım. Mustafa’yı ‘kaybettik’ dedi. ‘Yalancı’ deyip yüzüne kapattım. Mustafa’nın kuzeni Onur’u aradım. Yaşadıklarımın kabus değil gerçek olduğunu anca anlayabildim.

Henüz çok erkendi. daha yapacağımız bir sürü planımız vardı. Bu yaz Ardahan’a gidip, mangal yakacak,. Ilgar’ı aşıp, Posof’a inecektik. Olmadı dostum bu erken gidiş hiç yakışmadı sana.

Hayatımızdan sessiz sedasız çıkıp gitmeni kabullenemedim bir türlü. Uzun yıllara dayanan dostluğumuz bir vedayı hak ediyordu en azından.

Çok kızgınım sana. Sana kızgın olduğumu biliyorsun değil mi? Gerçi başkasına bile kızsam, hıncımı senden çıkarırdım. Bağırır çağırırdım, gıkını bile çıkartmazdın. ‘Kanka sinirin geçti mi?’ derdin.

Şimdi beni kim anlayacak, beni senin gibi kim dinlemeyecek biliyorum. Kimin omzunda ağlayacağım bilmiyorum. Toplantılarımızda kim gelip, yanıma oturacak, kim benle gır gır geçip, Gürhan abiden fırça yiyecek bilmiyorum.

Bildiğim tek şey ise; sen çok iyi bir insandın. Ne kadar da sevenin varmış gördün mü? İyi ki senle yakın dost olmuşuz diyorum şimdilerde...

İçinde biriktirdiğin kızgınlıkların ve kırgınlıklarınla birlikte bu dünyadan göçüp gittin. Yaşamda kimseyi, kırmadan dökmeden sürdürdüğün hayatın gibi. Şimdi oradan bakıp, gülümsüyorsun biliyorum.

Hoşçakal...