Ekonomik Kriz Ve AKP

Adalet ve Kalkınma Partisi adeta araştırılması için bir laboratuvar niteliğinde. Bildiğiniz gibi AKP krizin ezdiği yoksul kesimlerin oyuyla iktidara geldi. Partinin tabanını da büyük oranda "en alttakiler" oluşturdu. Toplumun yaklaşık 3'te 1'ine tekabül eden bu kesim,

20 yıl boyunca sadakatle Erdoğan'ı destekledi. Açıkçası kurduğu baskı rejimini, insan haklarının çiğnenip yargının yok edilmesini de  pek umursamadılar.  Çünkü Öncelikleri, iktidardan aldıkları yardımlar ve siyasi istikrardı. Erdoğan sık sık güç gösterisi yaparak onların korkularını yatıştırıyor, sürekli din ve milliyetçilik kozunu oynayarak maneviyatlarını besliyordu.  Ve bu şekilde cellât kurban ilişkisi mutlu bir şekilde devam ediyordu.

Son dönemde ekonominin çöküşe geçmesiyle birlikte, bu kesim ilk kez ciddi sarsıntıya uğradı. Güvendikleri dağlara kar yağmaya başlamıştı. İlk kez Erdoğan'ın sözünü dinlememeye başladılar. "Yastık altındaki dolarlarınızı satın” çağrısına uymadılar. "Dövize yatırım yapmayın, yanılırsınız" uyarısına kulak asmadılar. Zor durumdaydılar ucuz ekmek kuyularındaydılar bu şekilde kendilerini korumaya aldılar.

Ekonomideki sarsıntının siyasete yansıması da kendini anketlerde gösterdi. AKP'nin oyu, yüzde 30'lara kadar geriledi. Ancak bu veriyi, “ekonomik çöküşe rağmen hala yüzde 30 oyu var" diye okumak da mümkün... İşte orada Erdoğan'ı bunca zaman ayakta tutan unsurlar giriyor devreye: o %30 luk oran alışkanlıklarından vazgeçemeyenlerden oluşuyor.

Halkı iktisaden hükümete bağımlı hale getiren sadaka politikası, aile içinde işe yerleştirilmiş ya da iş sözü verilmiş bireylerin yarattığı bağımlılık ve-eskisi kadar güçlü olmasa da- din ve milliyetçilik propagandasının etkisi var,

AKP tabanının, Erdoğan giderse muhalefette aynı korumadan mahrum kalacağına inanmasını da bunlara eklemek gerek.

Bu nedenle AKP'den kopan oylar diğer partilere gitmiyor, kararsız seçmenlere dönüşüyor. Muhalefet, işbaşına gelirse en alttakileri kollayacağına inandıramazsa, rejimin kurbanlarının bıçağa olan hayranlığı sürebilir.

 İşte tam bu noktada alışkanlıklar korkular endişeler yüzünden ülke devalasyon üstüne develasyona uğrayıp büyük bir borçlanmaya Maruz kalabilir. Çünkü uzun vadeli bir yönetim ve tek adamlık sisteminin artık yürümediğini fark etti.