Melike Al

Melike Al

Mail: melike.al93@gmail.com

Ben insanım

Çok seviniyorum içimdeki çocuk beni terk etmedi diye. Halen hayatı, insanları, yarın yeni günle yapacağım yaramazlıkları düşünürken içim kıpırdıyor. Çocukken her şeyi merak edersin ve bu büyüyen çocuk için bir gelişim evresidir. Önce ellerinin olduğunu fark eder, uzun uzun inceler onları hayretle, tadına bakar, güler. Sonra etraftan eline geçirdiklerini kavramaya başlar. Önceden tutamadığı birçok şeyi kavrar ve onları tatmak için ağzına götürebildiğini anladığında, damak tadına göre iyi ve kötü görecesi belleğinde işlemeye başlar.

*** Büyüdükçe içimizdeki çocuk merakımız bizi terk etmeseydi, her birimiz bilim adamı (bilim kadını)olurduk. Ya da hayatta bu kadar donanımlı başka bir şey olmayacağını daha erken anlar ve insan üzerine çalışırdık. Bilgisayar bile bu kusursuzluk karşısında kıt akıl.

**** Düşünsenize kaç yaşınıza gelmişsiniz, hayata ve kendi bedeninize halen hayretle bakıyorsunuz ki ben öyleyim. Ellerimi halen hayretle izlerim. Bu kadar işlevli olmaları, tırnak denen sert bir tabaka ile estetikleştirilip korunmaları, kavramayı kolaylaştırmak için başparmağın ayrı olması ve avucun ortasına doğru paralel hareketi, avuç içindeki karmaşık çizgiler (Onlar sürekli değişiyor, arada bakarsanız fark edersin.) her insanda parmak izi denen ayrıcalık... Sonra ses tonu… Düşünsenize sayamayacağımız kadar ses rengi var dünyada, birde konuşmanın akışına göre sesin tonlamasının nüanslaşması…

*** Dijital kameralardan, fotoğraf makinelerinden, cep telefonlarından, laptoplardan, devasa televizyon ekranlarından sağladığımız görüntü netliğinden gurur duyduğumuz maddeci anlayış ile yaşarken (bende fotoğraf makinemden ve bilgisayarımdan gurur duyuyorum) bu netliği bize aktaran göz merceğimizi hep es geçiyoruz. Kendimize yabancılaşıp, dünya telaşında kayboluyoruz.

*** Her birimiz dünyaya gelmeden önce biyolojik olarak milyonlarca sperm arasından yarışı kazanmış olarak hayata "MERHABA!" diyoruz. Bu yüzden çok özel olduğumuzu ve insan olmanın elit olmakla aynı anlama geldiğini unutmayalım. **** Yaşam karelerinin içinde insan olarak yer aldığı için bu seçkinliği fark edip "BEN İNSANIM" diyene, ne mutlu.